Sterowce

Sterowce są kojarzone katastrofą Hindenburga i uważane są za niebezpieczne. Jednak katastrofę Hindenburga przeżyło 66% pasażerów, w przeciwieństwie do latających bomb zwanych samolotami które eksplodują w momencie kontaktu z Ziemią. Hindenburg spalił się pięknym powolnym płomieniem. Przyczyną pożaru była iskra i łatwopalna aluminiowa farba a nie wodór w balonetkach. Balonetki były wykonane z jelit 250 000 krów i podczas 2 wojny światowej przestano w Niemczech produkować bradwursty, aby móc wykonać więcej Zeppelinów na cele wojenne. Rama była stalowa. Wodór pali się w stężeniu między 4% a 75% w powietrzu, z kolei opary benzyny już powyżej 1%. Jeździmy więc i latamy w bombach i nikt nie ma z tym problemu. Nowoczesne sterowce z racji decyzji politycznej Stanów Zjednoczonych po 2 wojnie światowej wymusiły prawo międzynarodowe aby zabronić używania wodoru w sterowcach załogowych - głównie dlatego że Stany miały największe złoża helu i chciały przyblokować Niemcy. Sterowce to z założenia sterowalny balon na hel lub wodór, co drastycznie zmniejsza ich rozmiar w stosunku balonów na gorące powietrze (X10 dla wodoru) Nie istnieje obecnie nic bardziej wydajnego do unoszenia się w powietrzu ponieważ za lewitację płaci się jedynie w m^3 a nie w kW.

Za problem sterowców uważa się ich "duży rozmiar" choć gdyby rozważyć gabaryt przeciętnego śmigłowca uwzględniając rozstaw łopat i ogona w jego miejsce wpisać elipsoidę obrotową wypełnioną wodorem to w obu przypadkach dostaniemy liczbę pasażerów równą 5, z tą różnicą że sterowiec nie będzie zużywał żadnej energii do wznoszenia. Za większą niedogodność można uznać duży przekrój poprzeczny zwiększający podatność na wiatr boczny oraz przekrój czołowy zwiększający opory powietrza przy locie poziomym drastycznie redukując prędkość maksymlaną. Do zalet wielkości sterowców trzeba zaliczyć rozwiniętą powierzchnię górną, która jest odbiornikiem wolnej energii ze słońca w ilości 230W/m^2.