Wypór

Wypór to oczywista metoda lewitacji w atmosferze. Prawo Archimedesa głosi że na ciało zanurzone w płynie działa pionowa, skierowana ku górze siła wyporu której wartość jest równa ciężarowi płynu wypartego przez to ciało. Ku górze czyli pionowo przeciwnie do wektora grawitacji a więc niejako antygrawitacja. Każdy 1m^3 wypartego powietrza nad poziomem morza odpowiada 12,01N (1,225 kg) siły antygrawitacyjnej czyli odpowiednik doprowadzenia 500W do turbiny lotniczej

Utrzymanie siły wyporu nie wymaga dostarczenia energii, jedynie utrzymania gazu lżejszego od powietrza w szczelnym zbiorniku.

Wypór próżniowy jest matematycznie możliwy lecz powstają ogromne trudności w utrzymaniu zbiornika przed implozją, gdyż na wskutek różnicy ciśnień atmosferycznego z próżnią powstaje siła 100 000N/m^2 (nacisk 10ton/m^2)

Hel o gęstości 0,182 kg/m^3 ma siłę wyporu 1,043 kg/m^3. Jednak hel jest bardzo drogi i nie można go wytwarzać, poza ewentualnie radioaktywnymi izotopami takimi jak pluton który generuje go w ilościach 4l helu z 1l plutonu na dzień. Jeśli nie można go wytwarzać w rozsądnych ilościach a zdobyć można tylko w kilku miejscach na ziemi to należy z niego zrezygnować, przynajmniej jako głównego gazu nośnego i użyć ewentualnie w ramach zwiększania bezpieczeństwa gdyż jest gazem nie reaktywnym.

Wodór ma gęstość 0,082 kg/m^3 i wytwarza siłę wyporu 1,142 kg/m^3 oraz może być wykorzystany jako magazyn i źródło energii oraz konwertowany zarówno na elektryczność, ciepło i przede wszystkim ciąg.